Προχθές, εξαιρετικά παρατηρητική Διευθύντρια Περιφέρειας, με ερώτησε τηλεφωνικά για το εξής:
«Πάντοτε οι Νομαρχίες – Περιφέρειες ζητούσαν ως προϋπόθεση – δικαιολογητικό για τη χορήγηση άδειας ιδρύσεως φαρμακείου, γραμμάτιο από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (6 ευρώ σήμερα).
Ωστόσο, ούτε η Κ.Υ.Α., αλλά ούτε και το άρθρο 1 του Ν. 1963/91, το περιεχόμενο του οποίου θα επαναδιατύπωνε, το ορίζουν ως προαπαιτούμενο δικαιολογητικό.
Επομένως κάποιος άλλο νόμος το επιβάλλει.
Αναγκαίως λοιπόν θα τεθεί ερώτημα στο Υπουργείο, αν το γραμμάτιο θα απαιτείται εκ νέου.
Το ερώτημα: Γνωρίζετε ποιος νόμος το ορίζει;»
Απάντησα: Δεν θυμάμαι. Θα το βρω σε πέντε λεπτά και θα επιστρέψω το τηλεφώνημα.
Πέρασαν τρεις ώρες. Άνοιξα φακέλους, έψαξα δικαστικές αποφάσεις, μπήκα στα ιστορικά χρονοντούλαπα του αρχείου μου, σκονίσθηκα… ματαίως.
Κάθισα στο γραφείο μου και σκέφθηκα. Τριάντα τρία χρόνια ασχολούμαι με τη φαρμακευτική νομοθεσία και πάντα ήταν προαπαιτούμενο. Άρα, η διάταξη είναι παλιά.
Δίπλα μου η βιβλιοθήκη. Το μάτι μου έπεσε στη διατριβή του αξέχαστου φίλου Γιάννη Παπαγεωργίου με τίτλο «ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΝ ΠΕΡΙ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ». Σηκώθηκα σαν ελατήριο. Είπα: «ο Γιάννης ξέρει».
Ανοίγω το βιβλίο στην πρώτη σελίδα. Μου το είχε αφιερώσει. Πέφτω στις σελίδες 84-85. Γραμμένο φαρδιά – πλατιά: «ΤΟ ΑΡΘΡΟ 16 Α.Ν. 972/1946».
Βρίσκω το νόμο. Παραθέτω τη διάταξη:
«Άρθρον 16.
- Από της δημοσιεύσεως του παρόντος Νόμου ουδεμία άδεια προς ίδρυσιν φαρμακείου ή φαρμακαποθήκης εκδίδεται αν ο υποβαλών κατά την κατά τα κειμένας διατάξεις αίτησιν δεν προσαγάγει γραμμάτιον καταθέσεως παρά τω Ταμείω Παρακαταθηκών και Δανείων χρηματικής εγγυήσεως, ης το ποσόν ορίζεται εν τη σχετική γνωμοδοτήσει του Ανωτάτου Υγειονομικού Συμβουλίου μη δυνάμενον να είναι κατώτερον των δραχμών πεντήκοντα χιλιάδων (50.000) προκειμένου περί φαρμακείου και των δραχμών διακοσίων πεντήκοντα χιλιάδων (250.000) προκειμένου περί φαρμακαποθήκης.
- Το ποσόν της κατατεθείσης εγγυήσεως επιστρέφεται εις τον λαβόντα την άδειαν μετά τον εντός της νομίμου προθεσμίας καταρτισμόν του φαρμακείου ή φαρμακαποθήκης και την έγκρισιν σχετικής αδείας λειτουργίας κατόπιν της κατά Νόμον επιθεωρήσεως.
- Παρελθούσης της προθεσμίας χωρίς ο λαβών την άδειαν να προβή εις τον νόμιμον καταρτισμόν του φαρμακείου ή της φαρμακαποθήκης, η εγγύησις καταπίπτει υπέρ του Δημοσίου.
- Άπασαι αι εκκρεμούσαι κατά την ισχύν του παρόντος αιτήσεις προς ίδρυσιν φαρμακείου ή φαρμακαποθήκης κρίνονται επί τη βάσει της διατάξεως του παρόντος άρθρου».
Πρόταση: Ο νέος νόμος που ετοιμάζεται για τα φαρμακεία να προβλέπει στο άρθρο 1 το εξής:
Άρθρο 1: «Το άρθρο 16 του Α.Ν. 972/1946 καταργείται».
Αιτιολογική έκθεση: …εις μνήμην…
Επαναφορά στα δρώμενα:
Αλήθεια, όλα αυτά τα χρόνια, επιστράφηκε σε κάποιο φαρμακοποιό το ποσό του γραμματίου, όπως επιτάσσει η διάταξη; Αν όχι, υπάρχει αξίωση. Παραγεγραμμένη. Απαράγραπτη ωστόσο η αξία του έργου του Γιάννη Παπαγεωργίου και η συνεισφορά του στον Κλάδο.
Στη διατριβή του (1968) περιλαμβάνεται η ιστορία της φαρμακευτικής νομοθεσίας από το έτος 1900.
Ο Γιάννης έφυγε το 2013. Επομένως η μορφή του δέσποσε για 113 χρόνια. Μακράν ο πολυτιμότερος… Σεβασμός…
(Μπακάλικος υπολογισμός: Ας πούμε ότι ιδρύονται κάθε χρόνο 100 νέα φαρμακεία στην Ελλάδα. Άρα 100 γραμμάτια x 6 ευρώ = 600 ευρώ υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου.
Καταργούμενης της διατάξεως, έχω 600 κουλουράκια σε 600 προσφυγόπουλα. Το Ελληνικό Δημόσιο θα δυσκολευτεί… αλλά θα βρει φαντάζομαι ισοδύναμα μέτρα)
Υ.Γ. Προς την κόρη του Νάντια:
Η διατριβή του πατέρα σου είναι η ιστορία της Ελληνικής Φαρμακευτικής Νομοθεσίας. Φύλαξέ την στοργικά.
Αθήνα, 12-11-2015
Ένας φίλος,
Χρήστος Αρβανίτης
Greek 
English